ગુજરાતીમાં અન્ય ભારતીય ભાષાઓના કાર્યકારો તો આવ્યા પણ અન્ય દેશોના કાવ્યપ્રકારોનો ઉદભવ થયો. જેમ કે સોનેટ, હાઈકુ, સરરિયલ, ત્રિક, તનહા અને ટ્રાયો જેવા કાવ્યપ્રકારોને આપણે અપનાવ્યા. અરબી-ફારસી કાવ્યપ્રકાર ઉર્દૂ મારફત ગુજરાતીમાં ગઝલસ્વરૂપે આવ્યો અને એવી માવજત મળી કે ગઝલ ગુજરાતણ બની ગઈ. ઉર્દૂ ગઝલ કરતાં પણ ઝડપથી વિકસેલી ગુજરાતી ગઝલે પોતાનું સ્થાન નિશ્ચિત કરી લીધું છે. આવી જ રીતે સોનેટ અને હાઈકુ પણ વિકાસ પામ્યા. સોનેટ મૂળ તો ઈટલીનું કાવ્યસ્વરૂપ. એ અંગ્રેજી મારફત આપણે ત્યાં સવિશેષ પ્રચલિત થયું. સોનેટને આપણે ત્યાં લાવવાનો યશ બળવંતરાય ઠાકોરને મળે છે. એ જ સમયગાળામાં મરાઠીમાં કેશવ સુત અને બંગાળીમાં માઈકલ મધુસુદન દત્ત સોનેટ લઈ આવ્યા. હાઈકુ જાપાનીઝ કાવ્યપ્રકાર છે, જેને કવિ સ્નેહરશ્મિએ પ્રચલિત કર્યો.
